BIBUŁKOWE KWIATY | KOGUCIK |
Kwiaty od dawna wieś zdobiły Tam gdzie równiny i pagórki, Na wzór ich chłopki więc zrobiły Też piękne, lecz z bibułki.
Tymi kwiatami ozdabiały Kościoły, chaty i figurki, A z najładniejszych wyplatały Wianki na ślub niejednej córki.
W barwach i kształtach są podobne Do tych na łąkach i w ogrodach, Niestety tylko nic nie pachną, A tego nam najbardziej szkoda.
Mają zaletę jednak, z której Tak bardzo się cieszymy, Że stoją długo jakby żywe, Od wiosny aż do zimy.
To bibułkowe rękodzieło Nadal jest kultywowane I z babci poprzez córkę, Na wnuczkę przekazywane.
Bo w tej twórczości, jak w przyrodzie, Jedno jest pewne – wszyscy wiemy, Że takich samych kwiatów Nigdy, przenigdy nie znajdziemy.
|
Kiedy wiosną ciepło, A na dworze dnieje, Nasz kogucik głośno I donośnie pieje.
A to jego pianie To jest zwiastowanie, Że pogodny i radosny Dzień szybko nastanie.
Latem zaś szczególnie Kogut się nie nudzi, Bo rolnika wcześnie Do prac żniwnych budzi.
Gdy jesienią i zimą, Chłodem bardzo wieje, Nasz kogucik wtedy Trochę rzadziej pieje.
Ale tak zupełnie Wcale nie próżnuje, Bo w kurniku stadem Kur swych się zajmuje.
Wtedy bardzo dumny, Ważny i radosny Czeka do słonecznej I pogodnej wiosny. |
Copyright © 2021 | MH Purity lite WordPress Theme by MH Themes
Leave a comment